 |
|
 |
|
aaa4
Dołączył: 28 Sie 2018
Posty: 4
Przeczytał: 0 tematów
Ostrzeżeń: 0/5
|
|
 |
|
 |
|
 Wysłany: Wto 12:06, 28 Sie 2018 Temat postu: |
|
|
Przez proznosc literacka Petroniusz sporzadzil w testamencie wykaz wszystkich przestepstw Nerona. Wymienial dokladnie miejsca, czas i osoby, azeby nie posadzono go, ze klamie. Oczywiscie nieco przesadzal. Odczytal ten testament przyjaciolom w trakcie owej slawnej uczty, wzbudzajac tym wieksza ich wesolosc, ze rownoczesnie zartobliwie ubolewal nad powolnym uplywem krwi z otwartych tetnic, co mialo byc spowodowane wewnetrznym wrzeniem. Kazal wielokrotnie zaciskac tetnice, aby - jak mowil - nacieszyc sie rowniez smiercia.
Ten testament polecil wyslac Neronowi. Bardzo zaluje, ze byl to jedyny egzemplarz tekstu. Uwazal, ze w ten sposob zachowal sie wobec Nerona jak prawdziwy przyjaciel. Petroniusz byl mezczyzna wytwornym, najwytworniejszym ze wszystkich, jakich znalem. A publikowal takie prostackie opowiadania!
Nie zaprosil mnie na swoja stype, ale nie mialem o to zalu. Kazal mi przeslac wiadomosc, ze rozumie moje postepowanie i prawdopodobnie sam by sie tez tak zachowal, gdyby mial po temu okazje. Oswiadczyl, ze chetnie by mnie zaprosil, lecz uznal, ze zle bym sie czul w towarzystwie jego przyjaciol. Przechowywalem ten wykwintny list i zawsze bede myslal o Petroniuszu jako o przyjacielu. Byl zreszta takze moim dluznikiem - wszak przejal styl pisania z moich zartobliwych opowiadan z Cylicji, jego pisarstwo stalo na bez porownaniu wyzszym poziomie, wiec w trosce o wlasna opinie zaniechalem dalszej pisaniny.
Po coz bym mial wyliczac wszystkie wyroki smierci i banicji w tym i nastepnym roku?! Stracilem tylu dobrych znajomych, szlachetnych przyjaciol i szanowanych mezow! Opowiem raczej o nagrodach, ktore po obaleniu spisku Neron rozdzielil wsrod zasluzonych. Pretorianie otrzymali te same dwa tysiace sestercji na glowe, ktore obiecali im sprzysiezeni. Ponadto podwyzszono im zold, przyznajac przydzial zboza, ktore dotychczas musieli kupowac po cenie rynkowej. Tygellin otrzymal medal za zaslugi, a na Palatynie wzniesiono jego pomnik.
Ja zas zwrocilem Neronowi uwage, ze w senacie zrobilo sie luzno, a i miejsce po moim ojcu wciaz pozostaje puste. Pilnie potrzebny byl ktos, kto w komisji do spraw Wschodu potrafilby zajac sie problematyka zydowska i znalezc zloty srodek miedzy przywilejami Zydow a wymogami panstwa - co dawniej robil wlasnie ojciec. Neron uwazal, ze powinien mianowac senatorami tych, ktorzy czynami udowodnili bezwzgledne oddanie cesarzowi - byloby to wyrazem politycznej dalekowzrocznosci. Dotychczas senat czesto w roznej formie przejawial brak zaufania do cesarza i byl istna wylegarnia idei republikanskich.
Nerona zdziwilo moje wystapienie. Uznal, ze czlowieka o tak kiepskiej jak moja reputacji nie moze mianowac czlonkiem senatu. Przeciez cenzorzy mogliby miec mu to za zle. Poza tym - powiedzial - po wykryciu sprzysiezenia na nieszczescie stracil zaufanie do wszystkich ludzi w ogole i nie wierzy juz nikomu, nawet mnie.
Z zapalem przemawialem w obronie wlasnej i udowadnialem, ze moje posiadlosci w Cerei i w Italii przynosza dochod, jakiego wymaga sie od senatora. Zlozylo sie poza tym tak szczesliwie, ze wlasnie w tym samym czasie w Brytanii zakonczono rozpatrywanie wniosku mojego ojca w sprawie spadku po matce Jukunda. U Brytow kobiety dziedzicza na tych samych prawach jak mezczyzni, a Lugunda pochodzila z moznego rodu i byla kaplanka zajecy.
Zarowno Lugunda, jak i jej rodzice i brat poniesli smierc w czasie powstania. Jukund byl ich jedynym spadkobierca, a rownoczesnie - jako adoptowany syn senatora - godnym zaufania Rzymianinem. Nowy krol Ikenow uznal jego roszczenia za prawnie uzasadnione i w ramach odszkodowan wojennych przyznal mu - oprocz ogromnych posiadlosci ziemskich rodziny Lugundy - wielkie pastwiska, lezace w krajach sasiednich, paskudnie wplatanych w powstanie. Przyznanie Jukundowi tych pastwisk nic nie kosztowalo krola Ikenow.
Bylem prawowitym spadkobierca Jukunda. Krol osobiscie napisal do mnie list, zawiadamiajac o spadku, i proszac abym w zamian postaral sie wplynac na Seneke i uzyskac obnizenie stopy podatkowej od dawno temu przyznanych Brytanii pozyczek. Bez tego niemozliwy bedzie rozwoj zycia gospodarczego w tym kraju.
Uprosilem Nerona o potwierdzenie przyznania mi tego spadku, bo w zasadzie mial prawo skonfiskowac go jako czesc majatku ojca - przestepcy. Ale po obaleniu sprzysiezenia Neron mial wrecz nadmiar pieniedzy i nie musial byc drobiazgowy. Chcac sie mu odwdzieczyc, ujawnilem ogromne lokaty finansowe Seneki w Brytanii; przy okazji doradzilem obnizenie stopy ich oprocentowania. Neron uwazal, ze oprocentowanie w ogole jest niegodne cesarza i dodatkowo zniosl w Brytanii podatki, aby przyspieszyc rozwoj zycia gospodarczego.
Post został pochwalony 0 razy
|
|
FAQ 
